De kameleon, dat herinnert me aan de boeken die ik vroeger op school zo graag las! En ja, daar begon het ook al voor mij, me aanpassen. Me zo gedragen als ik dacht dat er van me werd gevraagd. Want dat was hoe het mij is geleerd, en hoe het mij is voorgedaan. Ik had liefdevolle ouders die mij altijd veel vertrouwen hebben gegeven en hoe waardevol is dat! Tegelijkertijd kreeg ik, vooral van mijn moeder, het voorbeeld om vooral niet te vertellen wat er in je omgaat. Wel veel praten maar weinig zeggen…. Als er bijvoorbeeld ruzie was dan werd dat niet uitgepraat, want dat kon uit de hand lopen en vóór alles moest de vrede worden bewaard. Ik leerde daardoor dat afstand houden veiligheid biedt. Zo had zij dat weer meegekregen in haar opvoeding en ongemerkt gaf ze het weer door aan mij. En voor mij was dat heel lang een fijn mechanisme. Ik had daardoor vrijwel nooit ruzie, kon met iedereen goed opschieten maar werkte me ondertussen wel uit de naad om het iedereen naar de zin te maken en ging confrontaties uit de weg.

De keerzijde van de medaille

Misschien herken je er iets in van jezelf, of juist helemaal niet. Ben jij iemand die juist altijd de confrontatie aangaat. Heb je wellicht niet zoveel vertrouwen gekregen en moet jij je daardoor voortdurend bewijzen. Je bent er dan aan gewend geraakt om je al te verdedigen voor je ook maar enigszins wordt aangevallen. Dat systeem zorgt ervoor dat je niet zo snel kritiek krijgt omdat een ander bang is de volle laag terug te krijgen. Je hebt daardoor een “veilige” wereld voor jezelf gecreëerd die je een hele tijd goed van pas komt. Het kan ook zijn dat je snel vlucht in “arme ik” gedrag, als je bijvoorbeeld als kind vaak werd afgewezen, werd overruled door je ouders of andere opvoeders. Om de aandacht te krijgen die je nodig hebt, kruip je in de slachtofferrol; kijk eens hoe zielig ik ben. Al deze mechanismen zijn in feite hulpmiddelen om een bepaalde tijd van ons leven goed door te komen en ze zijn in beginsel dus positief. De keerzijde is echter dat op een zeker moment in ons leven de tijd aanbreekt dat we er “last” van krijgen.

Tijd om los te laten

We kunnen dat merken aan allerlei dingen, je voelt je moe, leeg, uitgeput, ontevreden, futloos of boos, kwaad op van alles en iedereen. Het gekke is dat je vaak geen idee hebt waar dat gevoel vandaan komt. Er is ogenschijnlijk niets veranderd in je leven, maar niets lijkt meer hetzelfde. De onvrede voert de boventoon. Dan is het tijd om in de spiegel te kijken. Wat zie je daar, is dat het beeld van wie je ook graag wilt zijn? Of leef je het leven van iemand anders, ben je voortdurend aan het toneelspelen en weet je al niet eens meer wie je eigenlijk bent. Ga dan niet bij de pakken neerzitten want je hebt een cadeau gekregen van moeder natuur, het is tijd om los te laten. De oude mechanismen werken niet meer en je bent toe aan een veranderingsproces. Je mag loslaten wat niet meer werkt en op zoek gaan naar dat wat je energie geeft, waar je blij van wordt. En hoe je dat doet? De belangrijkste stap is dat je het ziet, dat je je bewust wordt van je eigen patronen. Alleen al de bewustwording zet dat proces van verandering in gang. En lukt het je niet alleen? Zoek hulp, want echt, het is de moeite waard. De hoogste tijd om inzicht te krijgen in wie je werkelijk bent!