Angst is universeel, iedereen heeft er af en toe, of heel regelmatig mee te maken. Het is heel normaal om angst te voelen. In principe is angst een natuurlijke beschermer, het waarschuwt je voor gevaar en brengt je systeem in staat van paraatheid. Je voelt het aan het kloppen van je hart, je bloeddruk gaat omhoog, je spieren spannen zich aan, je transpireert en je ademhaling versnelt. En ja, als er een wild dier op je afkomt is het superhandig dat je systeem je helpt om te ontsnappen aan het gevaar. Tot zo ver de angst die heel normaal is.
Maar door allerlei omstandigheden kan het zijn dat je systeem zo onder spanning staat dat het elke keer in die staat van paraatheid komt, je voelt de angst opkomen terwijl er geen gevaar dreigt.
Vechten, vluchten of bevriezen
Zo’n “aanval” van angst duurt nooit lang, maar doordat je het als heel bedreigend ervaart is de kans groot dat het je nog een hele tijd bezig houdt. En ook dat is heel normaal, want je lichaam heeft zich voorbereid op een noodsituatie. Al je energie is samengepakt om te vechten, te vluchten of te bevriezen. Je kent vast wel voorbeelden uit je eigen leven, ik in ieder geval wel. Je zit rustig in een zaal naar iemand te luisteren en zo uit het niets komt er onrust in je, en je zou weg willen, al weet je niet waarheen. Of je ligt even lekker in de zon te genieten van het mooie weer en je wordt overvallen door allerlei dwaze gedachten die met je op de loop gaan, weg ontspanning. Wie kent niet de angsten die je kunt uitstaan voor enge ziektes, voor de gedachte alleen al aan het moeten missen van iemand die je lief is.
De ene keer vlucht je in je werk, in je social media, in een boek. Een andere keer lijk je te bevriezen, krijg je niets meer uit je handen. Of je gaat in gevecht met jezelf of met anderen, en door dat vechten kun je je losmaken van je onrust, voel je het niet meer zo.
FEAR, wat doe jij?
Wellicht herken je jezelf in één of meer van de bovenstaande reacties, ben jij ook iemand die bij angst alles vergeet en overgaat op de automatische piloot van vechten, vluchten of bevriezen. Let maar eens goed op wat jouw eerste reactie is als je onrust voelt opkomen. Wat doe je dan, bekijk je het eerst eens rustig of laat je je leiden door wat je voelt. De beste reactie op angst is die van Face Everything And Rise. Zie alles onder ogen en sta op. Als je bang bent in het donker, doe dan het licht aan en kijk of er iets is om bang voor te zijn, met andere woorden, kijk het spook in de ogen. Alles wat er is aan onrust in ons leven, is een signaal van ons systeem dat ons eraan wil herinneren dat we ons zelf voorbij lopen, dat we niet in het hier en nu zijn maar overal en nergens. Als we stilstaan, het spook in ogen kijken, dan kan de angst onze kracht worden. De angst brengt ons dan op het spoor van ons verlangen. We hoeven daarvoor niet precies te weten waar de angst vandaan komt, veel interessanter is het waar het ons naartoe wil brengen. Het wil ons namelijk terug brengen naar de kern, naar die plek waar rust en geborgenheid te vinden zijn. Het spook in de ogen kijken, onderzoeken waar en wanneer we onszelf voorbij lopen, in de steek laten of onszelf op de kop geven. Het licht van onze aandacht kan ervoor zorgen dat de angst verandert van vijand naar vriend. Voor veel mensen is het moeilijk om dit op eigen houtje te doen, en dat is ook niet nodig. Zoek hulp die past bij jou, praat erover, blijf niet de gevangen zitten in je eigen cirkel van angst. En denk vooral niet dat je de enige bent!